“Πιστεύοντας με πάθος σε κάτι που δεν υπάρχει ακόμα, το δημιουργούμε. Το ανύπαρκτο είναι ό, τι δεν επιθυμήσαμε αρκετά. ”
“Αγάπα την ευθύνη. Πες ότι είναι δικό μου καθήκον και μόνον να σώσω τον κόσμο. Και αν δεν σωθεί, είναι δικό μου λάθος.”
“Για να επιτύχουμε, πρέπει πρώτα να πιστεύουμε ότι μπορούμε.”
“Φτάσε εκεί που δεν μπορείς.”
Νίκος Καζαντζάκης
Νάξος – Αναφορά στον Γκρέκο
“Μου άρεσε το σχήμα και το όνομά της. Πώς εκείνη την εποχή θα μπορούσα να μαντέψω τι κρίσιμη επιρροή, αυτή η τυχαία, μοιραία επιλογή, θα είχε σε όλη μου τη ζωή! ”
“Αυτό το νησί ήταν μια τέτοια ευλογία. ηρεμία, αθώα πρόσωπα, πεπόνια από το σωρό, τα ροδάκινα, τα σύκα, η ήρεμη θάλασσα. Θα κοιτάζω τον λαό, ποτέ δεν έκαναν τους λαούς ένα τρόμο από έναν σεισμό ή έναν Τούρκο, τα μάτια τους δεν είχαν τίποτα φλογερό γι ‘αυτούς.”
Αυτές είναι αναφορές του Νίκου Καζαντζάκη στην αγροικία που φιλοξενήθηκε το 1897 (σήμερα Βίλα Θυμιανού) και προέρχεται από το κεφάλαιο “Νάξος” στην Αναφορά τον Γκρέκο, Νίκος Καζαντζάκης, Εκδ. Ελένη Καζαντζάκη, Αθήνα 1965, σ. 112
“Η ασφάλεια ήταν το πρώτο δώρο που αισθανόμουν ενώ περιπλανιόμουν στη Νάξο και, μετά από λίγες μέρες, πλήξη.”
“Γνωρίσαμε έναν πλούσιο Ναξιώτη,
τον Λάζαρο,
που μας κράτησε σε ένα υπέροχο άλσος στις Εγγαρές, μια ώρα από τη Χώρα,
μας προσκάλεσε, μείναμε για δύο εβδομάδες.
Τι αφθονία, τα δέντρα φορτωμένα με φρούτα, τι ευτυχία!”
“Η Κρήτη έγινε ιστορία, ένα μακρινό φλογερό σύννεφο.
Ποτέ μην φοβάσαι, αιματοχυσία και αγώνες για ελευθερία,
όλα λιώθηκαν και διαλύθηκαν
μέσα σε αυτή την ηρεμία της Νάξου …”
Στο ντουλάπι του αρχοντικού βρήκα μια στοίβα από κιτρινωπά
βιβλία· Τα πήρα , κάθισα κάτω από μια ελιά,
Τα περιηγούμουν με λαχτάρα …